Beste vuile shmet,
Welkom op deze gloednieuwe webstek, een blog die interwebsurfers binnen de kortste keren zal aantrekken zoals honing dat doet met vliegen, en onthoofde joden met de Jejoens van deze wereld. Op uw wenken bediend door uw intertekstuele brein merkt u waarschijnlijk dat mijn logo (credits voor Emma) refereert naar die andere kleinschalige blog: Guido, vooral bekend voor zijn jaarlijkse matig geschreven gids, voor zijn publicatie financieel parasiterend op die arme bonnenschenkende zelfstandigen. En om eerlijk te zijn, bekoorlijke lezer, ik heb er genoeg van. Want elke jaar in september is het weer dat zelfde verhaaltje. Iedereen heeft wel zijn vast septemberritueel: Amerikanen gaan in groep huilen om hun 3.000 in lelijke torens gesneuvelde landgenoten, snotneuzen toepen hun eerste toepen van het schooljaar in de wc-blokken, en Gentse studenten betalen 12 euro voor een onschuldig lijkend magazinetje, genaamd ‘de Guido Gids’. Maar onschuldig, dat is die Guido shit niet. De redacteurs ervan doen zich voor als waarzeggers, zieners die perfect weten hoe te overleven als student, en waarheen te trekken voor de beste sushi en de smerigste midget porn. Dat doen ze goed, denken ze, kijk maar naar die verkoopcijfers: elke student krijgt op een gegeven vervloekt moment wel zo’n boekje in zijn handen. Maar dames en heren, we weten allemaal dat wij dat boekje kopen om één luttele reden: de voordeelbonnen. ‘Een Guido-tour doen’ staat niet voor het delen van de eigen college life survivaltips, maar wel voor een extreem goedkope kroegentocht streepje vreetpartij. Journalistiek en informatief gezien is de Guido Gids drek, de bierschijt na een gezellige avond, de hersentumor na een monstertelefoongesprek, de tinnitus na je favo concert, de N-VA van de regering. Het kwaad. En het wordt tijd dat we ons verzetten. En hier zal ik mijn rol spelen, doddige lezer, want ik neem de taak op mij om de Guido naar de einder te concurreren. Hoe? Door mijn eigen gids. Een gids die eerstejaarsstudenten leert wat écht van tel is in het studentikoze leven, waar je tenminste geen salmonella krijgt van je Bicky Royale en waar de cafés geen fakking Maes tappen. De Shmet Gids. De gids voor echte bledgers. Wat vind je dus concreet in mijn toekomstige blogposts? Weinig gefundeerde opiniestukken, artikels zonder eenduidige gedachtegang, impressies en beschrijvingen van de Toverpoortconventies, de interne werking van de economieslet, en zoveel meer inhoudelijk rijke info. Met wat geluk win je misschien wel het GSM-nummer van artistiek verantwoordelijke Emma, of kan je aan de slag met één van de eerlijke voordeelbonnen die ik zal voorzien. Kortom, je vindt alles waar de student van vandaag ècht naar op zoek is: roes en lage cultuur. Ach, hoe ambitieus is mijn plan, hoe nobel mijn streven! Maar geen nood, beste lezer, teleurstellen zal ik je allerminst. Hoe anders overleef je het mijnen/herpesveld van ’t Kofschip, en hoe anders vermijd je die renzige vegetarische kartonspaghetti van de Brug? Niet met Guido. Wel met Shmet. Mijn kusjes en knuffels zijn de jouwe.
1 Comment
Towelie
21/3/2015 09:25:28 am
Shmet, je bent mijn held, graag wat meer artikels !
Reply
Leave a Reply. |
SONG OF THE MOMENT'Dans de Sirtaki' - De Romeo's |