Onderzoek heeft uitgewezen dat 56 % van de dates de voorbije vijf dagen geflopt is door een te zweterige kont. Hoogleraar Wim Droogbroeck vindt de cijfers logisch, aangezien “reetzweet echt immens ranzig is”.
Of het nu een terrasje was, een wandeling langs de Leie of een fietstochtje: wie de afgelopen week op date ging, deed dat wellicht met een zeiknatte reet. Een studie van de Universiteit Antwerpen, onder leiding van hoogleraar anale transpiratie Wim Droogbroeck, wees weinig verrassend uit dat ruim de helft van de afspraakjes uitdraaide op een gênante, natte anticlimax. “De vaststellingen liggen in lijn met de verwachtingen. Uit voorgaand onderzoek wisten we dat de meeste mensen poepzweet best wel smerig vinden. Dat is nu ook bevestigd bij dates.” Een anonieme lezer deelt zijn ervaring. “Vrijdag had ik een Tinderdate gefixt. Een heel schoon meisje, ja. We hadden afgesproken om wat te wandelen in het centrum en te eten in een klein restaurantje. Ik ben met de fiets gekomen: héél grote fout. Geen klein vlekje hè, ik heb het over serieuze proporties. De hele date ben ik bezig geweest om niet met mijn rug naar haar te staan. Maar na het eten, bij het rechtstaan, plakte er een serviette aan mijn gat. Ik was daarop gaan zitten. Gelijk superlijm, mijn poep, echt waar. Mijn date zag er gelukkig de humor van in. Of dat de spanning deed breken? Nee, gij. Ze was rap weg. Ik heb wel gezien dat er op haar stoel ook een stevige kontafdruk stond. Dat was toch bij de smerigste dingen die ik in mijn hele leven gezien heb, ja. Ik ga alvast stoppen met daten tot oktober.” “Dat is jammer genoeg slechts één van de vele rampverhalen”, knikt dr. Droogbroeck. “En er is weinig aan te doen bij deze temperaturen.” Plakt er dan geen stigma vast aan kontzweters? Is het geen normale, lichamelijke reactie waar we anders mee moeten omgaan? “Sorry, maar neen. Als ik één tip mag geven: wees er niet open over. Als je merkt dat je immens begint te reetzweten, houd dat dan voor jezelf. Communicatie is dan wel de sleutel tot elke relatie, bij dates tussen twee onbekenden is het gewoon enorm ongemakkelijk. Kies dus voor de veilige route en wandel weg. Met je gezicht naar je date, liefst. Niemand wil zo’n kontvijver zien. Bah! Goor!”
0 Comments
Wat al een veertigtal jaar in de lucht hing, is vanmorgen officieel bevestigd: de streng orthodoxe interpretatie van de Sharia, de Islamitische wetgeving, vervangt met onmiddellijke ingang het Belgische rechtstelsel. Ook de regering is ontbonden. Filip De Winter (Vlaams Belang) reageert verrassend positief op het nieuws.
De afschaffing van de rechtstaat komt er nadat bleek dat agentes hoofddoeken zouden mogen dragen in functie. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) heeft het over een “radicale omslag naar een gewelddadig en op wraak gebaseerd wettenstelsel van honderden jaren oud”, maar vraagt met aandrang om “nu niet hysterisch te gaan doen.” Hysterisch gaan doen wordt bestraft met vijftig zweepslagen, kondigt Geens aan, die terloops een ‘insha’Allah’ aanroept. “Of we nu zelf extremistische moslimorthodoxen worden binnen de partij? We geven toe, dat zat er al een tijdje aan te komen. We willen geen ruzie. Regeringsdeelname blijft het belangrijkste. Als dat moet in een ondemocratisch, autoritair en gewelddadig regime, dan is dat zo. Wij zijn bereid om over alles te praten.” Deze ochtend reageerde Filip De Winter (Vlaams Belang) nog ontdaan. “Hebben we het niet gezegd? Gisteren een hoofddoek, vandaag de Sharia. Al moet ik toegeven: wij riepen wat dingen in het rond zoals ‘islamisering’, maar we wisten niet concreet hoe normale vrouwen met hoofddoeken van de ene dag op de andere de Sharia gingen opleggen. Daar is nog fel over gediscussieerd binnen de partij. Waren we niet gewoon aan het overdrijven? Af en toe dacht ik zelfs: iedereen gelooft wat hij gelooft, dat heeft eigenlijk geen impact op mij. Maar kijk: ’t is toch gebeurd. De Sharia. Zomaar, ineens.” Rond het middaguur woonde De Winter een publieke steniging van allochtone winkeldiefjes bij op de Antwerpse Groenplaats. “Een bewonderenswaardig initiatief”, liet De Winter verrassend optekenen. “Wij zijn altijd voor een strenger beleid geweest inzake kleine criminaliteit. Het minutieus uitmoorden van alle winkeldieven zal de criminaliteit aanzienlijk doen dalen.” Spraken De Winter en co. zich in een recent verleden echter niet uit tegen ‘de onderwerping aan de Islam’? “(blaast) De media gaan dat weer zo willen framen. Wij zijn altijd de partij van ‘de lik-op-stuk’ geweest. Dit is gewoon een goeie zaak. We zijn niet tegen homo’s of zo, maar als je er zo een paar van het MAS ziet vallen, doet dat wel deugd. Die Sharia is precies fan van het kerngezin. En naar wat ik gehoord heb van zo’n vriendelijke beul, willen ze ook uit de Europese Unie. Ik zie het eigenlijk wel werken, dat kalifaatje van ons. Nu gewoon nog kijken of we de Walen geen zweepslagen kunnen verkopen. Vlaanderen, insha’Allah! (lacht)” BREAKING: Circulatieplan afgeblazen omdat kassierster Rita (58) ‘Gent niet meer zal bezoeken’4/4/2017 Na maandenlange discussies en zelfs een aanvraag tot volksraadpleging, wordt het Gentse circulatieplan alsnog geannuleerd. Dat liet Schepen van Mobiliteit Filip Watteeuw (Groen) vanmorgen weten via zijn website. “We hadden wel gerekend op wat protest, maar bepaalde noodkreten vallen niet te negeren.”
Ze had er natuurlijk wel al van gehoord, van dat mobiliteitsplan, maar tot vorige week was LIDL-kassierster Rita Van Reel (58) toch niet helemaal mee met het project van het Gents gemeentebestuur. “Ik was gisterenavond (zondag, red.) op mijn gemakske wat aan het kijken naar televieze. Mijn dochter ging op AVS komen met het volwassenenballet. Maar op VTM zag ik ineens dat dat groen onkruid autovrije zones of ik weet niet wat wil installeren. Voor die fietsers en kutstudenten, ge kent dat wel. Hoe moeten wij dan nog naar Gent met den otto? En wat met die dutskes in de kleinhandel, van Primark en de FNAC en zo? ‘k Heb onmiddellijk mijn ventje geroepen. Kwaad jong, dat wij waren. Wist ge dat ze alle auto’s die toch in Gent rijden, afnemen en aan die Roma schenken? Da staat op HLN.” Rita liet het er niet bij. Ze haalde prompt de familietablet erbij en tikte met slechts een handvol spelfouten waarom het plan er niet mocht komen. Tot afgrijzen van de Gentse meerderheid, “dat links verderf met hun bruin kiesvee”, dreigde ze er zelfs mee Gent nooit meer te bezoeken. Het signaal voor de paars-groene coalitie om de handdoek te werpen. “Iedereen weet wat dit plan betekende voor onze partij en voor deze stad. Maar het zou economische en morele zelfmoord betekenen om na deze dreigementen toch door te gaan. Eigenlijk was er zelfs geen discussie.” Watteeuw was toevallig in het bijzijn van burgemeester Termont, tijdens een evenement ter ondersteuning van Romacriminaliteit. “We krijgen allebei automatisch melding als Rita reageert op de Facebookpagina van Het Nieuwsblad. We keken naar elkaar en wisten hoe laat het was. Het is jammer, maar dit speelt zich af boven onze hoofden.” Rita reageert voldaan. “Morgen ga ik mij parkeren op de Korenmarkt om mascara te kopen in de HEMA. De vorige keer hebben we daar Gene Thomas gezien.” Er is zonet nog steeds geen aanslag gepleegd op de Gentse kerstmarkt. Nochtans werd er eerder op de avond melding gemaakt van een twintigtal allochtonen in het stadscentrum. De veiligheidsdiensten nemen de situatie ernstig.
Wat een gezellige avond op de kerstmarkt moest worden, draaide exact daarop uit. Tegen negen uur was er nochtans een twintigtal moslims gestreken mastellen aan het eten op het Sint-Baafsplein. Het werd sommige kerstmarktgangers al snel te veel. “Het was verschrikkelijk”, getuigde één van de aanwezigen voor de camera’s van VTM, “onze kleine had er de hele week naar uitgekeken, maar nu, *hikt*, nu is het allemaal om zeep.” Bij andere noodlottige ooggetuigen klinken gelijkaardige geluiden: “Het ergste is dat die mannen niet eens doorhebben dat ze fout bezig zijn, hè. Ik bedoel: wij lopen toch ook geen oliebollen te fretten in hun wijken?” Gematigde buitenbeentjes Omstreeks tien uur pleegden de aanwezige moslims geen aanslag. De ordediensten werden compleet verrast door de actie van de allochtonen. Verschillende kerstmarktgangers verkeerden in shock. Enkelen onder hen gaven zelfs aan ‘scheete canaar’ te zijn en werden voor verdere verzorging naar het Universitair Ziekenhuis gebracht. “Momenteel staat de teller op 86 zwaarbenevelden, maar dat cijfer kan nog oplopen”, aldus de hoofdinspecteur van de Gentse politie. De reacties op Twitter bleven niet uit. N-VA-fractieleider Heilfried Brackmann, voor wie een terroristische ramp electoraal goed zou uitkomen met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, hekelde de meerderheid: “Misselijkmakende hoerastemming in kamp vn Termont. Geen aanslag is kaakslag voor gmntelijke politie #winterfeesten #prayforghent”. Roger Witmans, de organisator van de Winterfeesten, vreest voor de veiligheid van de komende dagen: “De aanwezigheid van die moslims heeft zeker en vast een bom gelegd onder het verdere verloop van de Feesten. Ik weet ook wel dat de meerderheid van de moslimgemeenschap niet vredelievend is en bestaat uit geradicaliseerde en criminele islamisten, maar geloof dat maar na avonden zoals deze. Ik hoop eigenlijk dat de moslimgemeenschap afstand neemt van deze gematigde zotten – maar als ik dat zeg, ben ik ineens een racist.” De gematigde moslims zijn nog voortvluchtig. Wie tips heeft om te communiceren met allochtonen, wordt verzocht contact op te nemen met de Gentse politie. Wie de voorbije maanden een trein wilde nemen of zijn genitaliën wilde wassen in de douches van de gevangenis, was eraan voor de moeite: ons land ligt al een poosje plat door zogenaamde wilde stakingen. Zoals dat hoort in een democratie (kijk maar naar Turkije!) ontspon zich een keurig publiek debat over de kwestie. HLN-lezers en professoren goochelden met termen als ‘stakingen’, ‘minimale dienstverlening’, ‘semi-privatisering van de sporen’, ‘doodstraf voor alle gore sossen en hun bruin kiesvee’, etc. Al die complexe termen en standpunten lopen zo’n beetje door elkaar en voor mensen zoals wij, die vooral bezig zijn met grappige filmpjes, voetbalverslagen of cosmeticablogs, is het niet eenvoudig om door de vakbomen het bos te zien. Daarom vandaag: een handig overzichtje met de verschillende perspectieven op de stakingskwestie, of ‘Stakingen voor dummies’.
STAKEN?! Wat is een staking? Theoretisch gezien betekent het dat werknemers en masse het werk neerleggen, uit onvrede met hun arbeidsomstandigheden. Ze kunnen dit doen omdat ze bij hun overkoepelende arbeidersverenigingen, de vakbonden, stakingsvergoedingen kunnen innen. Althans, dat is de officiële uitleg. In realiteit worden vieze spelletjes gespeeld. Eikes! Luister maar eens naar al deze kenners: DE WERKNEMER/DE STAKER “Die vieze, vuile schijtbazen denken alleen aan geld in hun eigen zakken. Wij werken ons hier de zaadballen van het lijf en het is alleen besparen, besparen, flexijobs en onzekerheid. Vorige week heeft de patron nog gezegd dat onze kalender met blote madammen weg moest omdat dat vrouwonvriendelijk was, of zo. We knikken wij schoon van ‘ja’ en we eten wij onze boterhammekes op, maar godverdomme, dat moet eens gedaan zijn! Waarom mogen wij geen stoute kalenders meer hebben?!” “Moet ge nog iets weten? Vorige week is den Dirk zomaar ontslagen. Zomaar, uit het niets. Oké, hij wou zijn billen laten kopiëren en heeft de machine gebroken met zijn kont, maar alstublieft, een beetje humor op de werkvloer, als dat al niet meer mag?! Wij krijgen geen respect meer, niet van de chefs en niet van die kutregering hier. Turteltaks hier, Panama Papers daar, nog een hoop vluchtelingen derbij, maar de kleine man mag blijven betalen! Neen! Wij willen meer centen en pikante kalenders! Kom, breng de Cara, Dirk, en maak maar rap vijf kopietjes van uw piet!” DE WERKGEVER “Dat klootjesvolk denkt dat het zich alles kan permitteren, zeker? Zonder zeveren, vorige week nog heeft er een flauwe plezante de kopieermachine kapotgemaakt door erop te gaan zitten. Allemaal holhaartjes in de printer, degoutant. Ik heb speciaal onze zwarte kuismadam laten komen om het op te kuisen, al heeft ze dat niet al te goed gedaan. Typisch.” “Die vakbonden, dat zijn regelrechte criminele machines. Het liefst van al zou ik gewoon elke zaag die zijn mond open durft te trekken ontslaan en vervangen door een bravere werknemer. Maar ja, nu hebben die rechten en alles. Die mannen kijken alleen maar naar porno, maar Daens, ja, dat hebben ze allemaal gezien. Fucking Jan Decleir. Dat die vluchtelingen hier maar rap zijn: stúkken goedkoper.” N-VA “In essentie is het niet moeilijk: dit is een communautair complot, georganiseerd door de Franstalige socialisten. Daarnaast zitten de Walen en wij gewoon anders in elkaar, dat is al zo sinds de 19e eeuw. Zij zijn lui en wij viriel en verantwoordelijk – o, wat? Verachtelijk biologisch determinisme? U moet mij verkeerd begrepen hebben, dat bedoelde ik niet. Ja, zet dat toch maar zo in de krant, en maak ook een stukje met mijn excuses en verduidelijkingen voor de dag erna. En zeg dat dat te maken heeft met de waarden van de Verlichting, dat horen de mensen graag.” “Wij zijn bekommerd over die arme drommels uit de middenklasse; die wilde stakingen treffen enkel de brave, werkende mens uit de privé. Die klotestakers en schijtwerklozen, hoe durven ze! De economie, verdomme, de economie, dat is wat een mens bezighoudt! En werken, tot we erbij neervallen! Ah, maar kijk eens wie we daar hebben: Karel Van Eetvelt, begot! (gaat op knieën zitten) (gecensureerd)” DE HIPPE, LINKSE, URBANE PRO-STAKER “Ik ben tevreden dat er eindelijk een bottom-up burgerbeweging groeit die zich actief verzet tegen de onrechtvaardige en fel overdreven maatregelen van deze bankenregering. Ik zei het onlangs nog tegen mijn moslimvrienden, tijdens één van de eco-initiatieven van ons grassroots buurtproject, dat het schandalig is dat de zwakkeren in de maatschappij niet eens meer straffeloos hun anus mogen scannen op de werkvloer. We staan op het randje van een politiestaat.” “Wat? Dat er vrouwen aangerand zijn op de nationale betoging door mijn arbeidersvrienden? Euh, jah, (twijfelt), wel… Wow, een nieuw opiniestuk over onverdraagzaamheid op de Facebookpagina van De Wereld Morgen, sorry, ik kan momenteel niet antwoorden!” DE HLN-LEZER (zoals Andrea, 63 jaar oud, allergisch aan bruine mensen en trotse mama van drie “super lieve” poezen) “Dat zijn gewoon,, mafia praktijken! een gesubsidieeërde terreur groep! zo kennen we de rode NMBS profiteurs!Voor een hersencellige socialisten is staken betogen en dwars liggen ,,als het gaat over werken prioriteit nr 1.Zij willen in hun hangmat en andere moeten maar solidair zijn en zorgen dat een mooi maandelijkse vergoeding krijgen..Valt toch niet meer au seriuex te nemen!Pakken al onze centen af dat wij kunnen gebruiken voor kopies van, onze poep??” DE PRAGMATISCHE ANTI-STAKER “Sorry alle respect voor mensen die hard werk doen maar wij in de privé wij kunnen niet staken ze! Een pensioentje, weken en maanden aan vakantie, en we kunnen wij maar op onze kinne kloppen zekers? Onlangs is mijn kopieermachine kapotgegaan – hoe? Euh, gewoon, versleten, - en ik kon die nieuwe maar voor 85 procent inbrengen! Hoe komt nen mens rond, denkt ge? Als u mij nu zou willen excuseren - ik moet een dozijn vaten gaan vullen met benzine op kosten van ’t bedrijf.” DE KOPIEERMACHINE “Wat ik ervan vind? Dat iedereen te veel zaagt. Ze hebben te weinig vakantie, vervelende werknemers, vluchtelingen die hun verlichte waarden besmeuren, en ga zo maar door. Maar weet je wat? In essentie zijn die mensen allemaal hetzelfde. Ze denken aan zichzelf en gaan met hun vieze, harige reten op onze kop gaan zitten. Ze breken ons glas en wij verslikken ons in hun holhaartjes. Wees niet zo egoïstisch en denk eens aan de kopieermachines. Zo’n dikke kont in je gezicht, dat is voor niemand aangenaam. Behalve als zoiets je fetisj is – maar dan ben je gewoon een vuile sos.” Shmets,
Vorige week kwamen Jan Jambon en Theo Francken eindelijk met die langverwachte verklaring waarmee alle ongecultiveerde nieuwkomers akkoord moeten gaan. Een briljant idee is dat, want met de tekst weten de migranten meteen wat hun werkpunten zijn – geen terrorisme meer, stoppen met schijten op de openbare weg, etc. Toch leek de schijnbaar vlekkeloze verklaring nog imperfecties te vertonen, wat op z’n minst opmerkelijk te noemen is: de minister en staatssecretaris waren er al maanden mee bezig. Het is natuurlijk niet zo, zoals kwatongen beweren, dat ze in allerijl een tekstje opgemaakt hebben met wat monocultureel en belerend gezwets om het veiligheidsgevoel van de bevolking te sussen naar aanleiding van, weet ik veel, wat aanslagen in onze hoofdstad. Maar weet je, met deze tekst voélen we ons ook echt veiliger. Nu de militairen op zijn, moeten we op zoek naar nieuwe illusoire, maar concrete schijnmaatregelen. Je kan veel zeggen over onze regering, maar dat ze inventief is kan niemand ontkennen! Maar om Jan en Theo een handje te helpen, schrijven we hier een completere verklaring. Want zeg nu zelf eens: nieuwkomers die niet in de hersenen geneukt worden door kutfilms over Sven Nys of F.C. De Kampioenen, dat zijn voor altijd vreemdelingen in ons land! Bij dezen: “U wenst duurzaam in dit land te verblijven. Nieuwkomers, zoals u, worden reeds vele jaren in dit land verwelkomd. De inwoners van dit land zijn gehecht aan bepaalde waarden, gewoonten en vrijheden. We verwachten van u actieve participatie in de samenleving met respect voor de Belgen, uw rechten en de daaraan verbonden plichten. In het raam van uw verblijfsaanvraag verwachten wij daarom dat u deze verklaring ondertekent. Met het oog daarop verklaar ik het volgende: A. Vrijheden en juridische shit - Dit land waakt streng over de bescherming van de gelijkheid tussen man en vrouw, in tegenstelling tot de apenlanden waar jullie vandaan komen. Dit houdt in dat vrouwen gelijke kansen krijgen op de arbeidsmarkt. Dat kan vreemd klinken omdat dat in de praktijk helemaal niet zo uitdraait: de Belgische wijven worden minder betaald en om CEO te worden moet je nog steeds een bedrijfslul hebben. Daarbij zal het je misschien verbazen dat ambitieuze vrouwen of zelfs quizdeelneemsters met een grote mond verpletterd worden door de publieke opinie. Maar weet je, laat dat denken maar aan ons over. Vrouwen worden hier tenminste niet vervolgd. Al zijn ze nooit tevreden – die hoeren zullen altijd blijven klagen! Maar wees dus een beetje vriendelijk hè, aapje. - Van groot belang in ons land is de zogenaamde ‘vrijheid van eredienst’. Dit betekent dat iedereen mag kiezen welke godsdienst hij/zij aanhangt. Ben je dus een moslim, dan hoef je niets te vrezen; draag je hoofddoek zoveel je wil, er is niets strafbaars aan! Het enige nadeel is dat je aangestaard zal worden door oude vrouwen met kleine honden op de bus. Voor de rest word je telkens vriendelijk ontvangen op sollicitatiegesprekken. Behalve als je naam Fatima of Rachid is, want dan mag je nooit op gesprek. En bij nader inzien hebben we eigenlijk ook hoofddoeken verboden achter de balie en mag je geen boerka dragen, terwijl niemand in België dat effectief deed. Maar in theorie wel tolerantie en zo, en da’s het belangrijkste. - Dit land is zo verdomd progressief dat twee dudes of twee grieten met elkaar mogen trouwen. Dat moet je respecteren, wat er ook in je spirituele handleiding staat. Je zal misschien zien dat bouwvakkers, voetbalsupporters en Turkse jongens in winkelcentra homo’s zullen beschimpen, maar neem het maar van ons aan: ‘wij’ zijn pro-flikker. - In het onderwijs geven we iedereen gelijke kansen. Toch is het beter om je negerkinderen in het TSO of BSO te droppen. In ASO zullen ze in het begin misschien soortgenootjes vinden, maar hoe ouder ze worden, hoe witter hun klasje. Dat is niet gezond voor jouw tientallen mini-aapjes, noch voor ons. Het is wel degelijk de bedoeling dat we het in de gegoede scholen proper en blank houden. Met die gigantische schooluitval bij de bruintjes lukt dat trouwens voortreffelijk. Bedankt, christelijke onderwijszuil! - Heel belangrijk: hier mag je geen terrorisme meer doen! We zouden zeggen, spreekt voor zich, maar met jullie weet je maar nooit. We hebben het wel gezien op het nieuws. - Verkrachtertje doen we hier ook niet. Ok, soms misschien, maar dat komt niet in het nieuws omdat verkrachting meestal gebeurt achter gesloten deuren en tussen personen die elkaar kennen. Over het algemeen vind je seksueel geweld in Vlaanderen enkel in de doofpot, gekruid met wat onderaangifte en overgoten met een heerlijke sausje victim blaming. Welke varkens verkrachten nu in het openbaar, beikes! B. Kultuur Na al die serieuze bazelarij is het ook fijn om eens te weten waar de modale Vlaming zich mee bezig houdt in zijn vrije tijd. Het is namelijk belangrijk om te integreren: met al het respect voor jouw cultuur, dwingen we je om jouw cultuur te droppen voor de onze. Toppietop! - Je moet alle afleveringen én de langspeelfilm van F.C. De Kampioenen kijken. In de topreeks zal je zien dat de rijke mannen vrouwonvriendelijk zijn en dat de sympathiekste pee een alcoholieker is met een slecht huwelijk. Het verklaart de populariteit van het format: het ademt Vlaanderen. Let ook goed op die ene neger in het café: hij houdt zijn muil en blijft op de achtergrond. Leer uit zijn gedrag. Het is een évolué. - Je moet drie Vlaamse boeken lezen. Om te weten welke werken populair zijn, kan je eens langs gaan op de boekenbeurs. Veel plezier met die kookboeken en pornoschrijfsels van Goedele Liekens! - Je moet naar die melancholische kutfilm over cultheld Sven Nys kijken, kampioen in een sport die alleen wij bedrijven. Als mensen het hebben over Kim Clijsters of een andere vergane glorie, zeg je dat het “een ferme madam” is, of zo. - Het spreekt voor zich dat je de taal leert. Dat dat niet geldt voor de Joden in Antwerpen, die met z’n allen Engels spreken, doet niet ter zake. Dat mag mee stoven in de doofpot. Lekker, zo met wat diamantjes, zout en belastingvoordelen. Het receptje komt uit Panama! - We hebben al gezien dat jullie graag naar de moskee gaan, geiten neuken en onverdoofd puppy’s slachten. Dat is niet echt ons ding. Wij besteden onze tijd aan de hoogcultuur die de kermis is. Begeleid door strakke europop gaan we met de hele familie smoutebollen eten en in de botsautootjes onze knieschijven breken. Seculier plezier, lieve aapjes, dit is het continent van Einstein, Proust en Marvin van Temptation Island! Oké, lief aapje, we weten dat dit allemaal vrij drastisch kan lijken, maar in de praktijk valt het wel mee. We zijn vriendelijke mensen, en ook al zal je op z’n minst één keer in elkaar gemept worden door de politie, dit land is zo tolerant als onze mensen arisch zijn. En als het je niet aanstaat, kruip je gewoon in een ghetto in Ledeberg of Molenbeek en stem je in groep voor dezelfde, ruggegraatloze kutburgemeester. Zo voel je je zelfs in het verre België een beetje thuis in je dierentuin. Zolang je maar niet in de buurt van onze huizen komt. Kan je hieronder nog de juiste gegevens aanduiden en tekenen, aub? VLOOIEN: JA / NEEN GRAAD VAN BRUINHEID (van wit naar zwart): KAUKASISCH / ZONNEBANKWIJF UIT LATEM / BELLE PEREZ / KAYE STYLES / ZWARTE PIET (de originele, niet de politiek correcte) HOUDING T.O.V. ISIS: ONDUBBELZINNIG AFKEUREND / EIGENLIJK HEBBEN JULLIE HET ZELF GEZOCHT MAAR OKE DIE OVERDRIJVEN GELIJK TOCH / ALLAHU AKBAR JWZ WESTERSE VARKENS HANDTEKENING: (mag een afdruk van je apenhandje zijn) Vlaemsche groetjes, Zatte Jan en Nonkel Theo" Lieve Shmets,
Om het in de woorden van Stevie Wonder te zeggen: long time no see. We zijn op de redactie heel druk bezig met kinderprostitutie en daardoor zijn de shmetblogs minder prioritair geworden. Voor klachten daaromtrent kan je terecht bij onze klantendienst: gewoon je bezwaren opschrijven en in een gele briefkaart opsturen naar uw eigen dikke ma. Merci hè. Feedback is life. Tussen de kinderpiemeltjes en peutertraantjes door achten we het nu toch belangrijk genoeg om jullie, de Gentse studenten, nog eens voor te lichten. De examens zitten erop en na de lesvrije week (lees: ‘alles naar de klote’-zevendaagse, ja toch lekker stoer bam jonge) is het logisch dat jullie wat nonchalanter en losjes worden, en dat is gevaarlijk. Want hoe je het ook keert: we leven in een gevaarlijke wereld. Er zijn niet alleen pedofielen, feministes en Filip Watteeuw, maar ook typische studentengevaren; neem je shmetcodex nu en dan eens bij de hand en fris je geheugen op over Economiesletjes, Aandachtsgeile Wijven en Blandinohippies, want een ingelichte shmet is er twee waard. Vandaag richten we onze aandacht op een eikel met bruine schoenen en een kluutkarakter: de blasé rechtenboy. VOOR ZIJN RECHTENSTUDIES De rechtenstudent zat in je blanke klas op je blanke middenklasseschool en was eigenlijk zoals iedereen: een pokdalige, uit-z’n-bek-ruftende, baardloze en egocentrische puber, ijdel in een tijd waarin je dat gewoonweg niet kan zijn, want de strijd met het lichaam op je zestiende is sowieso vergeefs. Iedereen stinkt, iedereen is lelijk, soms is een meisje best knap, maar wordt ze ineens heel dik. Met z’n allen gelijk in de acné, zweethanden en blokjes. Is het niet romantisch? Wel, eigenlijk niet. Daarenboven is niet iedereen gelijk, vooral de rechtenstudent in spe niet. Om tien na vier wordt het verschil tussen hem en het plebs namelijk duidelijk; waar de modale puber elke namiddag zijn fiets op moest klauteren na wat naschools en awkward geflirt met zijn/haar crush, werd de boy in een matte Audi opgehaald door zijn naar chihuahua zwemende botoxmama, ‘Hilde’ of ‘Aniek’ of zo. Dat dat een aanwijzing kon zijn dat hij op weg was naar een zorgeloos leven omdat de socio-economische positie van de wieg nu eenmaal allesbepalend is in deze vrije maatschappij, daar stonden de jongens van de klas niet bij stil: maatschappijkritisch zijn leerden ze niet in het middelbaar, en ze hadden het ook te druk met het geilen op de opgespoten billen van de rechtenmama. Dat Hilde rijk was, dat wisten ze natuurlijk, maar wat doet dat ertoe? Veel belangrijker is het om neukbewegingen te maken wanneer die milf zich omdraait. Prioriteiten. Wat zeg ik? Priori-tieten! (high five) In de klas was de boy de matigheid zelve, met zwakke punten voor Frans en Geschiedenis, zacht xenofobe meningen tijdens Godsdienst en doktersbriefjes bij L.O. Hij was een beetje een dutske, een semi-rijke puber in een zinloos bestaan. Behalve op vrijdagavond. Want op vrijdagavond was er het Bal van een andere middenklasseschool. Dan trok hij de bruine, blinkende schoenen van zijn vader aan, zijn blauwe maatpak, zijn leren riem. Op het pré’tje bij zijn rijke, dronken liefje van nog een andere middenklasseschool wordt gin (Copperhead, we zijn deftige mensen, nietwaar?) geschonken, wodka redbull ook, of zelfs whisky met wat plakkerige frisdrank, een beetje zoals een gay James Bond het zou drinken. Net voor het vertrek naar de fancy fuif (lees: dezelfde muziek als overal, maar de pintjes zijn duurder, de vechtpartijen zijn blanker en er zijn trapjes, bitch!) neemt de trotse schoonpapa een foto van de olijke bende, terwijl één meisje op de achtergrond ligt te kotsen in een Chinese vaas. En dan, hop, allemaal de taxi in. Flesjes zetten en meisjes bepotelen, meezingen met Taio Cruz, EDM en Pitbull, maar vooral met “Welcome to Saint-Tropez”, de heilige psalm voor geprivilegieerde, onschuldige en welgestelde jongeren. De uren erna zijn oorverdovend en intens, maar vaag. Ineens is het vijf uur ’s nachts en is het aangenaam koud buiten, terwijl de eerste advocaten in hun BMW's richting Brussel zoeven voor de rechtszaken van zaterdagochtend. Aan de club braakt een handvol meisjes huilend en rillend hun cava op de stoep en staat een roedel mannetjes met bezwete en witte hemden, met de dassen wat losgeknoopt en met een sigaretje tussen de vingers, wat na te praten over wie ze een kopstoot hebben gegeven en hoe chill het wel niet is dat er geen tsjoeven zijn op Bals. "Oh Lauranne, heeft hij u weer bedrogen?”, klinkt tussen het gesnik door op de achtergrond. De auto’s rijden allemaal naar Brussel, behalve de taxi’s, die rijden richting voorstad. Kotsen op de achterbank is bijbetalen, zegt de Paki aan het stuur. Na jaren van leven in de blanke bubbel breekt het sleutelmoment voor je klasgenoot aan, want hij moet beslissen over zijn toekomst. Welke richting zou hij kiezen? Economie of Rechten? Meer keuze is er eigenlijk niet, dat hoeft niet eens luidop worden gezegd. In de familie is er al Ivo, die vreemde neef van je klasgenoot die Geschiedenis studeert, vegetarisch is en voor Groen stemt. Bah, neen, nog zo’n smet zou de familienaam helemaal bevuilen. Iemand moet de economie draaiende houden, en dat is jouw klasgenoot. Uiteindelijk valt de keuze toch op Rechten, want voor Economie moet je ietwat wiskundig begaafd zijn, en dat is onze boy jammer genoeg niet. Op een verloren dinsdagnamiddag zat hij namelijk naar de jonge borsten te gluren van zijn buurmeisje en heeft hij cruciale wiskundige concepten gemist. De economische droom werd zo doorprikt door een barbaarse obsessie voor een stel memmen. Volgens neef Ivo is dat te wijten aan onze spektakelmaatschappij die ons doet geloven dat seks en vrouwen for sale zijn, waardoor we staren naar hun loezen als koopwaar, verleidelijk uitgestald als in een (t)etalage. Ik denk eigenlijk dat alle mannen vieze smeerlapjes zijn. In zekere zin zijn we, in het diepste van ons man-zijn, allemaal een beetje vuile vluchteling. DE RECHTENSTUDENT Soit. De tettenman koos dus voor Rechten en bij aankomst in Gent nestelde hij zich onmiddellijk in een kliekje met andere snobistische boys. Je herkent hem en zijn peers uit de duizend. Ze dragen horloges van een kilo of drie en puntige, semi-fancy schoenen à la Timmy Simons, proper opgeblonken en keurig dichtgeveterd. Daarboven, en perfect aansluitend, een deftige broek. In de stijl van papa, want als bankier weet hij dat “kledij een belangrijke rol heeft in hoe de mensen u bekijken” (Rijke Papa: 2016). Papa hamerde ook op een net hemd, all day everyday, met subtiel in de bovenhoek een ruitertje of een hilfigertje, bijna niet op te merken, maar wel een teken van beschaving en verfijndheid, een symbool voor het harde werk (zoals erven) dat geleverd moet worden om net dát tekentje te kunnen dragen. Het spreekt voor zich dat t-shirts niet voor deftige mensen zijn, maar wel voor hippies als neef Ivo of die rimboeneger, Obama. De boy heeft ook een liefje dat Rechten studeert of een Economiesletje is. Soms kan je ze samen zien in de Rozier, waar ze romantisch bij elkaar zitten om stilzwijgend te tokkelen op hun iPhone. Als ze dan toch praten, gaat het alvast niét over hoe interessant ze hun lesmateriaal vinden, want ze haten hun droge studies. Maar waarom studeren ze het dan? Wel, omdat dat past in hun vooraf gekozen levensproject, waarin alles draait om ‘later’. Later gaan ze centjes verdienen, Later gaan ze wonen in een schoon huizeke in een veilige buurt, Later zullen ze de vruchten plukken van vijf oersaaie en frustrerende academiejaren. Daarover gaan hun gesprekken dus: banale, conformistische en neo-Vlaamse shit. Het gaat over de “ziek nice meubels” van de oudere zus van het meisje, over een “sjieke jas in de solden”. Over koopwaar dus, en soms ook over “een goed restaurantje”. Zalig leven, toch. Op woensdagavond zet de boy zijn baltraditie verder in de gereputeerde hoeken van overpoot-pourri: Klub 13, ‘lohies wa!’, of zelfs een beetje Père Total, ‘pertoooo kendet’; deze plaatsen zijn homogene bubbeltjes, bewaakt door professionele lullen die ‘buitensmijters’ genoemd worden. Ze laten de rechtenboy binnen. Ivo wilde ook eens binnen, want hij wilde daar een punt gaan maken tegen iets van het neo-liberalisme of zo, maar dat mocht niet door zijn dreadlocks. Misnoegd is hij naar de Lime gegaan dan, bij wat bruine vrienden, ook om een punt te maken. Als ik me niet vergis is hij daar in elkaar gemept. Maar dat lag aan een dispuut, niet aan cultuur, zegt hij. In de Klub 13 heeft de rechtenboy er alleszins geen last van: het is bottle night en als er deze keer niemand aan zijn liefje komt, hoeft hij vannacht zelfs geen lappen te geven! GEVAAR Maar waarom the fock moet je nu bang zijn voor deze gast? Waarom zou hij gevaarlijk zijn? Wel, het voornaamste probleem is dat je besmet kan geraken door zijn conformistische levensvisie, hem met de paplepel ingegeven: we hoeven niet authentiek ambitieus te zijn, gewoon denken aan later, sparen, zorgen dat we geld kunnen verdienen, af en toe eens feesten en kotsen, maar vooral de dag erna weer in keurig hemd klaar zijn om te networken. Neen, Shmet, fak die shit. Stel eens wat taken uit, denk niet aan later, kies een richting die leuk lijkt en draag vieze, smerige t-shirts om die advocaten in hun BMW’s te choqueren. Zorg dat je niet in een relatie belandt waar je voornamelijk uitkijkt naar financiële stabiliteit, maar wel naar een losbandig leven vol Russische drugs, kakseks en SOA’s. Lééf, verdomme, en laat je niet verdoven door ‘binnen vijf jaar’. Voor je het weet verga je in een rustige voorstad, in een fancy huis vol “ziek nice meubels” en met een vrouw die al bellend met het kantoor de kinderen van school gaat halen, terwijl jij met telkens hetzelfde hemd en dezelfde broek stinkend rijk zit te worden zonder ooit in een marcelletje een Cara te hebben leeggezopen op de stoeprand voor de Overpoort Bowl. En als je dat niet gedaan hebt, lieve Shmet, dan heb je niet geleefd. Goed? De toekomst is voor later. Shmet Op de persconferentie van deze namiddag heeft premier Michel (PS) aangekondigd dat alles afgelast wordt. Alle activiteiten, evenementen en handelingen worden opgezegd tot de Nationale Veiligheidsraad het dreigingsniveau in België opnieuw naar twee brengt. Hoe lang de stopzetting van alles zal duren, is nog niet duidelijk.
Gisterenavond meldde de KBVB al dat de oefeninterland van de Rode Duivels tegen Spanje niet zou doorgaan omwille van het gevaar op aanslagen. Het bleek de voorbode van een algemene afgelasting van ook alle overige evenementen en handelingen in ons land. Jan Jambon (N-VA) licht toe: “Zolang Salah Abdeslam niet gevat wordt, kunnen we de veiligheid van de bevolking niet verzekeren. Daarom leek het ons wijselijk om met onmiddellijke ingang alle activiteiten en bezigheden in het land stop te zetten. Waar niemand buitenkomt, handelt of bestaat, kan ook geen terreur heersen. De schrapping van alles is van onbepaalde duur.” Het nieuws slaat in als een bom, vooral bij de burgers die in de nabije toekomst een evenement of handeling gepland hadden. Zo ook bij de chiro van Herk-de-Stad, die dit weekend hun aspifuif zouden organiseren. “Dit gaat financieel pijn doen”, zucht één van de leidsters, “maar we snappen het ook wel. Overal waar een aantal mensen samenkomen, kan een aanslag gepleegd worden. Veiligheid is nu de prioriteit. Dat alles nu afgeschaft is, is al bij al niet zo’n slechte zaak.” Ook bij de familie Vernaeghel heerste aanvankelijk verslagenheid: “Ik ging vanavond naar de winkel gaan en nog eens lekker koken”, aldus Koen Vernaeghel, “maar wie weet gebeurt er weer zo’n aanslag. Parijs is niet zo ver van hier, hè. Wat de plannen dan zijn? Wel, we gaan ons de komende tijd in de atoomkelder zetten met conserven, we lezen wel wanneer de kust weer veilig is.” Premier Michel is trots op de moed van zijn bevolking. “Pas wanneer de dappere Belgen angst zullen tonen, wint IS. Doe wat je normaal doet in je huis. Dat gevoel van totale vrijheid, dat is waar de terroristen gek van worden.” Shmets,
Wie er vandaag de dag nog naast kan kijken, ziet even scheel als Marc Reynebeau: we geraken aan onze dates en fuckbuddy’s via het immens populaire Tinder. Van smakelijke hotties tot afstotelijke trienen, iedereen maakt via de meesterlijke app kans op een wip. Ook jij zit op Tinder, of je hebt het gegarandeerd al eens geprobeerd, maar succes boeken lukt je niet. Waarom scoort die semi-vetzak van jouw richting aan de lopende band dates en geraak jij niet eens aan matches? Wel, luie Shmet, dat komt omdat het leven geen fekking walk in the park is: het is niet omdat je er “wel oké” uitziet (geloof die “zo’n schoon kopke” van je tante niet meer, je tante is zwakzinnig, fuck je tante), dat er ineens boys en gurls in dikke rijen voor je batsdeur zullen aanschuiven. Om te flikflooien met een volslagen onbekende is vooral vernuft nodig. Tactiek, leugens en manipulatie. Ach, het liefdesspel, is het niet mooi? Neen? Wat zeg je daar, “Love comes to those who wait”? Amai, da’s wel heel diep. Veel plezier met wachten, dan. Wij zijn gaan vogelen. HOE WERKT TINDER De app is in bepaalde milieus controversieel; zoals steeds zijn er ook nu een hele hoop debielen die het nodig vinden om wat moralistisch gezwets over ons heen te kotsen omdat we daar beter van zouden worden: “’t Is een vleeskeuring jong, meer niet”, duwen ze dan je gezicht in. Ze menen dat het Tinder is dat ervoor zorgt dat sociale relaties bepaald worden door het uiterlijk van mensen. Lol. We zijn allemaal oppervlakkige beesten, dat is niet de schuld van Tinder; de app zorgt er enkel voor dat we de batskeuring veel efficiënter uit kunnen voeren. Wie het tegendeel beweert is sowieso een tsjeef. En fuck tsjeven, toch? Bon; hoe kan het nu dat zoveel afstotelijke mensen matches bemachtigen als heel het systeem berust op uiterlijk nazicht? Heel simpel, omdat Tinder bovenal een spelletje is. Het gaat om tactiek: een profieltekstje schrijven dat de eierstokken van wijfjes doet barsten of een decolleté showen die jongens doet kwijlen als een mongooltje. De essentie van the game is dat je je voordoet als een aantrekkelijk, interessant en legbaar figuur, terwijl je in het echte leven misschien wel zo overbodig bent als een besneden pik tijdens de Sabbat. Met andere woorden: don’t be yourself. Want wees nu eens eerlijk: wat heeft al dat ‘jezelf zijn’ je nu al opgeleverd? Single, bescheiden uiterlijk, matige punten... Het kan en moet anders. SUCCESVOL ZIJN OP TINDER Vrouwelijke tindersletjes Waar het echt om gaat op Tinder, is dat je zoveel mogelijk op Barbie lijkt. Toch zullen er sommige tinderboys zijn die ook effectief het profieltekstje lezen dat je foto’s siert. Daarin is het de bedoeling jezelf kort voor te stellen, wat natuurlijk een probleem is omdat je geen benul hebt van wat je levensvisie en overtuigingen zijn. In essentie ben je gewoon een bundel van ondoordacht atheïsme, geconformeerd narcisme en middenklasse opvoeding. Met andere woorden: je hebt geen eigen identiteit, je bent niemand, een kopie, het zoveelste oppervlakkige product van de sensatiegeile MTV-generatie. Maar hey babe, wat boeit dat nou? Dat is bij alle tinderella’s het geval! De oplossing ligt trouwens voor het grijpen: in plaats van dat vermoeiende nadenken over wie je nu echt bent en waarin je authenticiteit schuilt, kies je gewoon voor één van de beschikbare persoonlijkheidssjablonen. Hier vind je ze. Ik ben een...
Mannelijke tindersletjes Jongens zijn simpele organismen: ze willen pinten drinken , tsjeven uitschelden en de zachtheid van een vrouwelijk wezen ervaren. En voor dat laatste zitten ze op Tinder: om te seksen met een wijfje en om erna wat gezellig te knuffelen. (herpakt zich) Haha, en ook om in haar gezicht te spuiten! *onzekere high five* Maar voor die obscene verrichtingen heb je een meisje nodig, natuurlijk, en liefst eentje dat eigenlijk te mooi is voor jouw postpuberale puistlittekenkop. Voor je profielfoto is het belangrijk om het primitieve kantje van de meisjes in de fik te zetten: toon dat je goedhartig en gezond bent en kies bovenal foto’s met kindjes op. “Amai, zo’n goeie papa”, peinzen ze onbewust, “die mag mijn flamoes al ne keer besprenkelen”. Gek genoeg – dekselse dames toch – is die manier van tinderen veel efficiënter dan uitdrukkelijk je vogelintenties uit te spreken. Waar het tussen twee mannen heel snel zou gaan (“Hey” – “Hallo” – “Neuke?” – “Zeg moede u eerst nie voorstellen?!” – “Hahahaha” – “Hahahaha” *manliefde*), verloopt het met de tinderella heel wat stroever: ook al weet ze dat je vooral uit bent op fysieke genegenheid, dan nog zal je je best moeten doen om zo lang mogelijk je impliciet gekende intenties expliciet te maken. Onmiddellijk beginnen over de grootte van je snikkel of na twee minuutjes vragen of ze niet wil afspreken, werkt dus sowieso niet. Meer nog: je komt over als een creep. En dat ben je ook. Nog één zo’n “Zit je op kot in de buurt van het Citadelpark, schoonheid?” en we bellen de politie. Voor je tekstje, tot slot, moet je zelf nadenken. Echt waar. Tinderdames willen dat je uniek bent, want dan hebben ze iets om hun girlfriends mee te overtreffen (noot: de hoofdcomponenten van meisjesvriendschappen zijn jaloezie en nood aan zelfbevestiging). Wees dus origineel en authentiek, zodat je match achteraf je inspiratie en identiteit kan verpletteren met manipulatietactieken waardoor jij de persoon wordt die zij voor ogen heeft: een duts die wijvenseries kijkt, die wollen pulls moet passen in de WE, die zijn vrienden elke maand minder mag zien. Ah, de toekomst oogt rooskleurig, niet? Oei, neen, liever blauwe dan bordeaux muren, schat? We gingen dat toch samen beslissen? Neen, niet huilen, blauw is goed, prinsesje van me! *zucht* *drinkt alcoholvrij bier uit een glas* *is plots veertig jaar* Bij nader inzien: jongens, blijf weg van meisjes tot je dertig bent. Meisjes: wees minder zacht, want op deze manier kunnen jongens niet helder nadenken. Tsjeven: kruip allemaal een donkere grot in en laat ons met rust. Ik heb gesproken, Shmet Shmets,
Ofwel zitten jullie in volle vakantie, ofwel in volle herexamenperiode. In beide gevallen, veel respect voor jullie. Niks denigrerends. Herexamens gebeuren. Toevallig alleen bij debielen, maar ze gebeuren. Veel respect dus, niet gelogen. Jullie zitten alleszins niet voortdurend in Gent en dan hoor ik jullie al puffen, “oef, amai, goe zeg, pfjoew ja jong”, want jullie vermoeden een paar maanden buiten studentengevaar te verkeren: geen Economiesletjes, geen Dikke Seuten, geen Blandinohippies. Maar buiten gevaar? Neen, dat nooit. Er zitten in de zomermaanden namelijk flinke adders onder het gras: je ex-klasgenoten van de lagere school. De Melissa’s, de Benjamins, de Rubens en de Louisa’s. Je hebt ze op Facebook, je komt ze tegen in de Veldstraat en ze komen met je praten. Hoe het nog met u is, willen ze weten, en of je geen vuurtje hebt voor hen. Pas op. Pas zeer goed op. WAT IS HUN VERHAAL? Dit species Homo Ignorans heeft jouw leeftijd en woonde rond dezelfde kerktoren als jou. Samen groeiden jullie op en sleten jullie zes jaar jullie driekwartsbroeken op de banken van de plaatselijke lagere school. Jullie leerden er lezen, rekenen, zwemmen, denken, leven. De juf was je heldin, de meester de allesweter, iedereen was gelijk, alle kindjes even slim, van chlamydia, acné en alcohol nog lang geen sprake. Een oase van jeugd, gelijkheid, broekgepis en onderwijs. *melancholische vreugdekreet* In je verbloemd geheugen toch. In de bittere realiteit kon het al eens voorvallen dat één kindje uit de klas iets langer stotterde dan de rest en wel héél slecht was in knutselen. Opmerkelijk werd het wanneer net dat kindje telkens weer op zijn melktandjes viel tijdens de fietstocht naar het zwembad. Érg opvallend werd het wanneer opnieuw dat ene klasgenootje tot zijn tiende in zijn broek bleef schijten en dat met zijn dambordgebit trots ging vertellen aan de gedegouteerde juf. En voorspelbaar werd het tegen het zesde leerjaar, toen dat kindje, wéér dat kindje, de eerste was die sigaretten van zijn dronken papa gestolen had. Oh, Benjamin. Oh, Melissa. Wat ben je toch dom. Gelukkig voor jou ging het stoute kindje in kwestie niet naar jouw ASO-bastion, of toch maar voor één semester. Erna wachtte hem of haar het vagevuur van Houtbewerking of Zorg. Eindelijk was je af van dat stotterende kind: gedaan met de sigarettendiefstallen, weg met de trage lessen W.O., en nooit meer luizen op school. Ach, de vreugde! Voorgoed verenigd met je soortgenoten, met wie je kan filosoferen in de les Latijn, samen dat ene overgebleven domme kind de Moderne in kan pesten en sympathieën kan kweken voor op z’n minst Open VLD. Maar neen, ijdele hoop, want je ex-klasgenoot is een kakkerlak, onkruid, een immigrant: niet te verdelgen. In een gewaagd moment in 2009 heb je hem of haar toegevoegd op Facebook, en sindsdien is-ie beetje bij beetje belangrijker geworden in je Feed, en meer en meer bevuilen de lachwekkende en tegelijk beweenbare profielfoto’s het scherm van je iPhone. Je bent verslaafd, verslaafd aan het zielige bestaan dat je ex-klasgenoot de virtuele wereld instuurt. Je toont foto’s aan je vrienden, je citeert de zwakhoofdige statussen van Melissa aan tafel met je kerngezin, je wordt populairder met de minuut. In een roes van positieve kritieken scroll je telkens weer door het belachelijke profiel, op zoek naar nieuwe verhalen. Méér screenshotten, méér uitlachen, ál je vrienden moeten de onbenulligheden horen. Voor je het weet verprutst hij of zij je herexamens: niet door te spieken op je rekentoets zoals dertien jaar geleden, maar door al je tijd te consumeren. HOE HERKEN JE ZE? Je ex-klasgenoot studeert niet meer. Na de opleiding BSO of TSO was hij/zij klaar om zich op de arbeidsmarkt te storten, met wisselend succes. Hij is bouwvakker, zij is kapster. Hij werkt in een carrosserie, zij bij de Albert Heijn. Ze zijn alvast nuttiger dan jij: ze zwengelen onze economie aan, en ook al klagen ze voortdurend over hun werk op Facebook (“Pffff tis weer maandag zne, dat maar rap weer vrijdag is!!! :’D #geengoestingin”), elke week staan ze paraat. Klaar om hun werk niet graag te doen. De droom. Hashtags welen tierig, het weekend wordt aanbeden, ’s zondags verschijnen er foto’s van een mottige drink in een bruin café of van een muilende kuisvrouw in ’t Feestpaleis. We vinden de berichten geweldig, omdat we erboven staan. De balvloer van ’t Kofschip is ruim superieur aan de vuile grond van een marginale kroeg. De Overpoort is unief, zie je. Hoe en waar je dronken bent, dát onderscheidt bevolkingslagen. We zijn goed bezig. Net na of tijdens het middelbaar vond een scheelkop per ongeluk een gaatje en ontsproot er een scheel kijkende baby uit de schoot van je ex-klasgenote. Het kind krijgt een enige Engelse naam (‘Lovely’, iemand?) en al heel snel een zusje of broertje. Jij als academicus in je geïsoleerde studiewereld hoeft hier geen seconde van te missen. De updates op het profiel van onze kameraden informeren je voldoende over de zwangerschap (waar papa tijdens de eerste foto’s nog bang en ongemakkelijk de buik van mama kust, maar na een paar maanden gewoon verdwijnt) en de toestand van de baby: “Lovely kan weer nie slape -.-”, “Delaney dringt eindelik vn myn borst!!! #trots #niebytenesgatje #mopje”, inclusief griezelige close-upfoto’s van de slapende zuigeling, alsof zijn door de lens platgedrukte neus het mooiste stukje baby zou zijn. Ook deze berichten vinden we erg smakelijk, want ze tonen ons hoe een leven niet geleid moet worden. Eérst beleef je je jeugd, dan krijg je kinderen, en dán is het gedaan met alle plezier. Wat een idee om je leven meteen te vergooien door er ander te doen ontstaan! Hallo! Volg eens een vak aan de Unief, misschien dat je het dan snapt. Djeezes. Toen je je kompaan toevoegde op Facebook zag die er op zich nog vrij normaal uit. Daar is geleidelijk verandering in gekomen en ook van dat proces was jij de blije getuige. Eerst en vooral komen er tattoos, vaak geboortedata van familieleden of zichzelf – voor het geval ze die vergeten. Soms ook nietszeggende Engelse (“Dreams as if you live forever”), Latijnse (“Vini, vidi, vici”) of Chinese quotes (“排泄物”). Bij de jongens ontstaat er vaak een fitnessobsessie, rijkelijk geïllustreerd met topless spiegelselfies en inspirerende uitspraken (“You can feel sore tomorrow, or you can feel sorry tomorrow”, of onze favoriet “Unless you puke or faint, you’re not finished”). Meisjes doen het met shitloads foto’s van hun gemaquilleerde gelaat, waar ze zelfs nieuwe wenkbrauwen tekenen, want de oude waren te harig of niet bitchy genoeg. Dat verblindende, zoute voorhoofdzweet vangen hun oogbollen wel op. Prioriteiten. EN NU? De kans dat je je ex-klasgenoot tegenkomt is erg klein, want zijn/haar volkje gaat niet naar musea en jij niet naar de Coolcat. Toch kan zekerheid geen kwaad. Daarom is het parlementsvoorstel van N-VA dat ervoor moet zorgen dat elke sociale klasse in zijn eigen ruimte moet blijven hoopgevend. Zo weet iedereen waar hij staat, zonder dat hij zich illusies of zorgen moet maken. Voor je herexamens is de situatie iets delicater: ik kan jullie niet vragen om alle klasdebieltjes van je Facebook te verwijderen, want om je eigen geprivilegieerde plaats te kennen, moet je ook de gedragingen van het inferieure plebs in de gaten houden. Daarom stel ik voor dat jullie je actiefste ex-klasgenoten ‘ontvolgen’ en enkel nog aanklikken als je het echt moeilijk hebt: wanneer je examen niet goed gelukt is, wanneer er een barst in je zuurverdiende (door je ouders) iPhone zit, of wanneer de vakbonden weer eens staken. Bespot de statussen, traceer de spelfouten, deel de verhalen en voor je het weet ben je de populairste griet of ket van je hockeyclub. Dat plezier verdien je, lieve Shmet. Bedankt om te bestaan, domme Melissa en simpele Ruben. #datmaarrapvrydagis, of niet dan! Shmet |
SONG OF THE MOMENT'Dans de Sirtaki' - De Romeo's |